(พาเที่ยว อองกูเล็ม)
“ทำใมชายฝรั่งเศสนี่ประหยัดจังเลยนะลี” วาเอ่ยทั้งๆ ที่ยังไม่ได้หย่อนก้นลงนั่งด้วยซ้ำไป
“อื้ม” ฉันตอบ.. “ทำใมล่ะ..เค้าขี้เหนียวหรือไง”
“ประหยัดน่ะ..หยิ่งๆ ด้วย ไม่ค่อยอยากจะง้อ จะสนใจฉันเท่าไหร่เวลาที่ฉันโกรธ” วาเล่า
“ก็ไม่รู้นะ.. เธอไม่โปรดหรือไง”...... ไม่มีคำตอบจากวา..
“เออ ไปเดินเที่ยวกันมั๊ยลี..ไปเดินตัวเมืองกัน”
“เค้ารู้จักเธอนะลี... เค้าบอก”..... ฉันเงียบ...จะมารู้จักฉันได้ยังไง เพราะฉันยังไม่รู้จักใครเลย
ฉันคิดในใจ...แล้วก็ฟังว่าเธอจะพูดอะไร แต่วาก็ไม่พูด แต่ก็ออกเดินกัน ฉันก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ
“ลี... ฉันไม่ค่อยแน่ใจเลยว่า เราจะเข้ากันได้” “ฉันอยากให้เค้าส่งเสียฉันน่ะ” วาพูดต่อ
ฉันไม่อาจจะพูดอะไรได้..ค่อนข้างเข้าใจความรู้สึกเธอ เพราะการที่จะอยู่แบบนี้ในประเทศนี้
มันก็ค่อนข้างเสี่ยง อีกทั้ง หกปีของความรักครั้งก่อน ของเธอคงเป็นประสบการณ์อันยิ่งใหญ่
ฉันรู้จักเธอดี.. หากมองผ่านๆ หลายๆ คนคิดว่าเธอไม่เคยจริงจังอะไรกับใครมากนัก นั่นเพราะเธอปฏิบัติตัวแบบไม่แคร์สื่อ
