ช่วง ต.ค. ถึง พ.ย. เป็นช่วงฤดูใบไม้กำลังเปลี่ยนสี อากาศอุ่นๆ ยังมีพอมีแดด ในช่วงบ่ายๆ แม้จะไม่กี่ชั่วโมงทีมีไอแดด แต่นั่นก็ถือว่าวิเศษมากแล้วสำหรับ แถบนี้
การอยู่ต่างจังหวัด ก็มีเสน่ห์ ตรงที่มองเห็นบ้านเรือนสไตล์ยุโรป เป็นกระหย่อมๆ ตรงเนิน ริบๆ ที่มองเห็นไกลๆ นั่น มีทุ่งเป็นเนินที่ลดหลั่นกันไป มีป่าไม้ มีฝูงม้า หรือ แกะ หรือ วัว ยืนเล็มหญ้าอยู่
และฤดูกาลนี้ ฉันโปรดปรานมากที่สุด เนื่องจากใบไม้เปลี่ยนสี งดงามมากๆ เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่กินใจไปตลอดศก ใครที่อยู่ ยุโรปก็คงจะชอบออธั่ม เหมือนกับฉันแน่ๆ เพราะมันมี สีแดงสด สีเหลืองทอง สีส้มเข้ม.. โอ้ มันสวยจริงๆ นะ
วันนี้ ขี่จักรยานไปนอกเส้นทางที่ควรจะไป แต่ก็ไม่ไกลหรอก แค่ลงจากเนินเขานี้ และข้ามถนนเล็กๆ นั่น วิวคงสวย เพราะมองระยะไกลก็เห็นว่าสวย... ว่าแล้ว ฉันก็ปล่อยจักรยานให้เคลื่อนตัวตามเนินต่ำลงไป เพียงแค่ประคองเบรคเอาไว้เท่านั้น
และวิวก็สวยจริงๆ กล้อง อัตโนมัติพร้อมทุกสถานการณ์ มันรู้หน้าที่ ไม่เคยทรยศสักครั้ง ...แชะ แชะ แชะ
“เฮ้ ยู ถ่ายวิวเหรอ” ฉันหันไปมอง เห็นชายคนหนึ่ง ขับรถออกจากถนนเล็กๆ นั้น เค้าร้องถามเป็นภาษาฝรั่งเศส
“วี” (ค่ะ) ฉันตอบไป พรางคิดว่า แล้วจะถามทำใมฟวะ ก็เห็นๆ อยู่
“ให้ช่วยมะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” “ฉันพูดฝรั่งเศสไม่ค่อยเก่งน่ะค่ะ” ออกตัวไป
“มัว อู ซี่” (ฉันก็เหมือนกัน) เค้าตอบกลับมา น่านนนนนนน ตาบ้า หน้าตาออกฝรั่งเศสชัดๆ
“แฮะๆ “ ฉันยิ้มไปตามารยาท แล้ว “วิวสวยค่ะ ขอตัวนะคะ” พร้อมทำมือว่าจะไปถ่ายรูปต่อ
“อย่าหลงทางนะ แม่กวางน้อย” กวางที่ใหน หมูชัดๆ
แล้วเค้าก็ขับรถผ่านไป...ไม่มีรอยยิ้มแม้แต่น้อย ฉันรอจนเค้าพ้นเนินเบื้องหน้าไป
แล้วรีบเผ่นไปเส้นทางอื่น เพราะกลัวเค้ากลับมาอีก แม้หน้าตาเค้าจะไม่เลวร้าย แต่มันก็ทำให้ สาวไทยหน้าตาดีแบบอิชั้น กลัวๆ นะเฟ้ยย เพราะไม่มีผู้คนแถวนี้ มองเห็นบ้านเรือน แต่มันก็เงียบมาก ตามสไตล์ ต่างจังหวัดแหละนะ
แล้วรีบเผ่นไปเส้นทางอื่น เพราะกลัวเค้ากลับมาอีก แม้หน้าตาเค้าจะไม่เลวร้าย แต่มันก็ทำให้ สาวไทยหน้าตาดีแบบอิชั้น กลัวๆ นะเฟ้ยย เพราะไม่มีผู้คนแถวนี้ มองเห็นบ้านเรือน แต่มันก็เงียบมาก ตามสไตล์ ต่างจังหวัดแหละนะ
ฉันก็เบนไปเส้นทางอื่น เมื่อถึง สี่แยก... เลี่ยงที่จะไปถนนหลัก และเลือกที่จะไปถนนเล็กๆ เพราะไม่มีรถผ่านไปผ่านมา
“เฮ้ ยู หลงทางเหรอ” เสียงแบบตะกี๊แฮะ... หันไปมอง อ้าว ตาคนที่หน้าฝรั่งเศสตะกี๊นี่นา
“ตะกี๊เห็นอยู่ตรงโน้น... อ่ะ ใส่ถุงมือหน่อย เวลาขี่จักรยานจะได้ไม่เจ็บมือ”
พูดเสร็จก็โยนถุงมือสีดำ ที่ยังไม่แกะออกจากป้าย เป็นกำมะหยี่ แล้วเค้าก็ออกรถไป.. เรียกว่า แทบจะไม่ได้จอดรถสนิทด้วยซ้ำ.. ไม่ทันได้ปฏิเสธหรือตอบขอบคุณใดๆ ก็มองเห็นแค่ท้ายรถนั่นเสียแล้ว.. ขากลับ เค้ากลับมาพร้อมสาวผมทองนางหนึ่ง ซึ่งเธอหันมายิ้มและทักทายนิดหน่อย
ฉันยืนมองเค้าพารถลงจากเนินเขาไป แล้วเลี้ยวเข้าไปในฟาร์มขนาดใหญ่ และไปจอดรถที่บ้านทรงยุโรป มีหลังคาแหลมๆ ติดกับโรงนานั่น (โรงนามั๊ง มองไกลๆ)
นี่ขนาดเปลี่ยนเส้นทางแล้วก็ยังมาเจอตาคนเมื่อกี๊ อีกนะ ไม่มีสวัสดี ไม่มีบ๊ายบาย ...แถมโยนถุงมือให้คนแปลกหน้าอีก.. แล้วฉันก็รีบเผ่นลงเขา อีกด้าน เพื่อกลับบ้านอย่างไวพร้อมกับถุงมือจากคนแปลกหน้า หุหุ
เดินเข้าประตูเล็กที่อยู่ด้านข้าง ผ่านบันไดหินหน้าบ้านฝั่งนี้ และเดินเลาะป่าไผ่ ผ่านหน้าต่างเล็กๆ มุมที่ฉันชื่นชอบ
เดินทะลุห้องครัวด้านหลัง.. ฉันชอบเข้าออกทางประตูครัว อาจจะเป็นเพราะคุ้นเคยมั๊ง ก็ห้องครัวเป็นที่ที่ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ในทุกๆ วันนี่นา
เดินทะลุห้องครัวด้านหลัง.. ฉันชอบเข้าออกทางประตูครัว อาจจะเป็นเพราะคุ้นเคยมั๊ง ก็ห้องครัวเป็นที่ที่ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ในทุกๆ วันนี่นา
ครัวของบ้านฝั่งนี้ เป็นครัวที่ทำขึ้นใหม่ เล็กๆ ไม่ใหญ่โตเหมือนครัวใหญ่ ฝั่งบ้านโน้น แต่แค่นี้ก็กว้างใหญ่สำหรับฉันแล้วแหละ ติดกับครัวเป็นห้องน้ำ และถัดมาเป็นห้องนั่งเล่น
ฉันเดินผ่านเตาผิง ไปวางกล้องถ่ายรูป ที่โต๊ะทำงาน แล้วเดินกลับมาถอดเสื้อโค๊ท แล้วเลยไป ขยับฟืนในเตาผิงให้ไฟลุก สร้างไออุ่น
ข้างนอก สิบสององศา สำหรับบ่ายนี้ แต่เช้าๆ และเย็นๆ อุณหภูมิจะอยูประมาณ 1-4 องศา ยังไม่ติดลบหรอก สำหรับฤดูใบไม้ร่วงแบบนี้ และปลายเดือน พ.ย.นี้แหละ คงหนาวขึ้น เรื่อยๆ
ฉันเปิดคอมพิวเตอร์ ดูข่าวน้ำท่วมที่เมืองไทย... น่าสงสารและเห็นใจผู้ประสบภัยน้ำท่วมมากๆ ตอนนี้ท่วมหาดใหญ่ ก่อนนี้ก็ท่วมโคราช เขาใหญ่ แต่ข่าวน้ำท่วมหาดใหญ่นี้ ราคายางพาราก็วิ่งกระฉูดแหละนะ ยิ่งราคาล่วงหน้าในตลาดเอเฟท ขึ้นไปก่อนแล้วเมื่อหลายวันก่อน
งานของฉันคือ นั่งเทรดหน้าคอมพิวเตอร์ ... แม้ฉันจะรักเมืองไทย แต่ก็เบื่อกรุงเทพฯ เบื่ออาชีพเทรดเดอร์ ช่างเป็นงานที่เคลียด(ตลอดศก)
อื้ม เลิกทำงานนี้ได้นี่ เป็นความฝันอันสูงสุดสำหรับฉันแล้วแหละ....
อื้ม เลิกทำงานนี้ได้นี่ เป็นความฝันอันสูงสุดสำหรับฉันแล้วแหละ....
และวันนี้อิชั้นก็มานั่ง อยู่ที่ฝรั่งเศส เมือง อองกูเล็ม มาได้อย่างไร และทำอะไรที่นี่
ชีวิตที่นี่เป็นยังไง ฉันจะถ่ายทอดมันให้เป็นประโยชน์กับผู้อื่นต่อไป...
ขอบคุณ และ สวัสดีค่ะ
ขอบคุณ และ สวัสดีค่ะ
เหตุเกิดเพราะใบไม้ร่วง ตอนจบ เชิญคลิกตามลิ้งค์นะคะ
