วันนี้ได้อ่านกระทู้ของบ้านเลดี้ฯ เรื่อง ญ ไทยที่แต่งงานกับฝรั่ง.. ที่ทำตัวโอ้อวด
อันที่จริงกระทู้แบบนี้เห็นมาเยอะมาก... ไม่ว่าจะในพันทิป ,ที่อื่นๆ
หรือเราๆ กันเองที่ต่างก็พูดคุย แลกเปลี่ยนกันและกัน
คุณๆ คงได้เห็นว่ามีหญิงไทยเยอะแยะที่อยากคุยเรื่องราว ได้เงินจากสามีฝรั่ง ได้บ้านได้รถ และมีชีวิตที่ดีขึ้น หรืออะไรก็ตาม หลายคนก็สะอิดสะเอียนที่จะฟัง หลายคนก็เออๆ ออๆ ห่อหมกกันไป
หรืออีกหลายหญิงไทยที่แต่งงานกับฝรั่งต้องทำงาน พึ่งลำแข้งตัวเอง อยู่กันด้วยความรัก
ถ้าจะส่งเงินให้ทางบ้านก็น้ำพักน้ำแรงตัวเอง... ซึ่งก็เป็นเรื่องยินดีและภาคภูมิใจในตัวเธอเหล่านั้น...
แต่...ที่ผู้เขียนอยากจะมีมุมมองที่ต่างไปนิดก็คือ
แต่ละคนผ่านพื้นฐานชีวิตมาไม่เท่ากัน... สูญเสียมาไม่เท่ากัน และได้รับมาไม่เท่ากัน ... ฉะนั้นมุมมองการคิด การระวังตัว ก็คงจะไม่เหมือนกัน มันก็คงเป็นเรื่องธรรมดา..