เสียคนรัก...ให้สาวบาร์ ....ตอนสอง

เมื่อชมพูไปถึงโรงแรมพร้อมน้องชาย ที่เป็นตำรวจนอกเครื่องแบบ  ชมพูก็ตกใจมาก เพราะเอ็ดเวิร์ด ได้นั่งรอเธออยู่ตรงล็อบบี้นั่นเอง

ในมือถือดอกกุหลาบสีขาว ช่อใหญ่

แล้วเค้าก็ลุกขึ้นยืนเมื่อเธอมองเห็น... เค้ายิ้มแฉ่ง...ชูดอกไม้ช่อใหญ่และก้มหัวให้เล็กน้อยอย่างสุภาพ

ซึ่งวันนี้เค้าใส่สูท ผูกไท หล่อเต็มยศ และยื่นดอกกุหลาบช่องามนั้น ให้เธอ... และสายตาทุกคู่ ณ บริเวณนั้นต่างก็หันมามองเป็นตาเดียว... พนักงานสาวยิ้มๆ  และสะกิดมองเธอเป็นตาเดียว

ชมพูแทบจะก้าวขาไม่ออก... เกิดมายังไม่เคยมีชายหนุ่มที่ใหน มาทำสวีทเธอด้วยดอกไม้ช่อใหญ่ขนาดนี้

เอ็ดเวิร์ด หันมามองน้องชายชมพู ในเชิงเป็นคำถาม...ทำให้ชมพูได้สติ และรีบแนะนำน้องชายให้รู้จักอย่างเร็ว เพราะกลัวเอ็ดเวิร์ดเข้าใจผิด...

รู้สึกคืนนั้นเวลาได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว... ชมพูรู้สึกมีความสุข

เพราะความโรแมนติกของเอ็ดเวิร์ค และความที่เค้าคุยสนุกสนาน ยิ้งเก่งนั่นทำ

ให้ชมพูได้แต่นั่งยิ้มสยามพิมพิลัย ฟังเพลิน

ทั้งสามคนก็ไปทานข้าวกัน  จนกระทั่งดูแล้วเขาก็ไม่ได้น่ากลัวแต่กลับโรแมนติกเสียจนชมพู ขยิบตาให้น้อง และบอกให้น้องกลับไปได้แล้ว

”เมื่อไหร่แกจะไปเข้าเวรเสียที....ไอ้ร้อยเวรรรร..หา” ว่าแล้วชมพูก็ เตะขาน้องชายบอกให้ไปได้แล้ว ..แต่ท่านก็ยังเฉยอีก แถมพอได้เวลา ไล่ชมพูกลับบ้านซะงั้น เพราะเค้าสองคนจะไปต่ออีก เอ่ออออ ตกลงชมพูก็ต้องกลับบ้านโดยที่สองหนุ่มมาส่ง แล้วก็ออกไปลัลลา กันตามประสา..
วันรุ่งขึ้น เค้าโทรมาหาเธอตั้งแต่ลืมตาตื่น โดยที่ยังไม่ออกจากที่นอนด้วยซ้ำ

“ชมพูครับ.... วันนั้นมาทานข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อยสิครับ...ตื่นมาไม่มีเพื่อนเลย” เค้าอ้อนเธอ

แล้วเธอก็พาเด็กๆ สองสาวน้อย ไปรู้จักเค้า ไปว่ายน้ำในสระที่โรงแรม ใช้เวลาด้วยกัน สนุกสนาน เด็กๆ ก็ชอบเค้ามาก แม้จะคุยกันไม่เข้าใจสักเท่าไหร่ แต่เค้าสามคนก็เข้ากันได้เป็นอย่างดี

ตลอดสิบวันนี้ เอ็ดเวิร์ด ต่างก็ใช้เวลากับชมพู เพื่อศึกษากันมากขึ้น

“ผมมีคอนโด อยู่พัทยา... และผมก็ตั้งใจที่จะไปนอนคอนโดของผม แต่เท่าใมผมต้องมานอนโรงแรมอีกเนี่ยยยยย” น้ำเสียงเค้าอ้อนเธอตลอดเวลา ทำให้เธอต้อง ค้อนเขาประจำ

“อ้าว แต่คุณมาเองนะ... ฉันไม่ได้บังคับคุณซะหน่อย”  ...เธอแกล้ง ยอกย้อนเค้า...

“แต่มาก็ดีแล้วนี่คะ... เพราะถ้าไม่มาฉันก็คิดถึงคุณส่ะซี”  เธออ้อนเค้ากลับ

ตลอดสิบวันที่เอ็ดเวิร์ดอยู่โรงแรมนี้ ชมพูได้ใช้เวลากับเค้ามากพอที่จะเกิดความรักใคร่ รู้สึกดีๆ  ยิ้มได้แบบยิ้มออกมาจากใจ ตั้งแต่มีเอ็ดเวิร์ดเข้ามาในชีวิต ทำให้ชีวิตสีเทาของชมพู กลายเป็นสีชมพู อย่างง่ายดาย

พวกเขาใช้เวลา ทานข้าว ดูหนัง ฟังเพลง ช็อปปิ้ง ท่องเที่ยวในสถานที่ต่างๆ  เอ็ดเวิร์ดเองก็ชื่นชอบชมพู แบบที่ผู้ชายคนหนึ่ง อยากจะหยุดชีวิต ณ วันนี้กับเธอ

ส่วนชมพูก็ชื่นชมเอ็ดเวิร์ด แม้จะยังไม่เคยพาเค้าเข้าใจ แต่ใจของเธอก็ต้อนรับเค้าเข้ามาแล้วเต็มหัวใจ

และเอ็ดเวิร์ดก็รู้และเข้าใจวัฒนธรรมไทย ดีทุกอย่าง เค้าสุภาพ สบายๆ ยิ้มเก่ง

เอ็ดเวิร์ด สูง 185 ในขณะที่ชมพูสูง 160

ชมพูรู้สึกว่า  รูปร่างของเอ็ดเวิร์ดนั้น ดูดี สมส่วน ไม่อ้วน หุ่นแบบนี้เลย ที่สาวไทยทั้งหลายต่างใฝ่ฝัน(อันนี้ข้าพเจ้า ผู้เขียนวิจารณ์เอง เพราะดูจากรูปถ่ายแล้ว หนุ่มเอ็ดเวิร์ด หล่อได้ใจอีป้าลีสุดๆ กร๊ากกก วิจารณ์รูปร่างทะลุเสื้อผ้าเข้าไปถึงเนื้อในกันเลยทีเดียว หุหุ)

ชมพูสูงขนาดมาตรฐานสาวไทยแม้จะไม่ เท่าไซด์นางแบบ แต่เธอก็รูปร่างกระทัดรัด อรชร หุ่นเธอไม่อ้วน... (สวยเกินบรรยายค่ะพี่น้องผู้อ่าน ต้องขออภัยที่ไม่สามารถโชว์ให้เห็นได้ ว่าเธอสวยแค่ใหน)

จากนั้นผ่านไปสองเดือน... เอ็ดเวิร์ดกลับประเทศไปแล้ว

แต่ก็ยัง คุยกันทางเอ็ม โทรศัพท์หากันมั่ง  เปิดกล้องคุยกันมั่ง  ทุกๆวันผ่านไป คนทั้งสอง ต่างผูกพันธ์กันมากขึ้นๆ

เอ็ดเวิร์ดเองก็ตกหลุมรัก ชมพู สาวไทย ชีวิตธรรมดาๆ ไม่หวือหวาดั่งสาวกรุงเทพฯ หรือสาวพัทยา ที่เค้าเคยเห็นอย่างแน่นอน

และทุกครั้งที่เปิดแคมนั้น...เมื่อชมพูปวดท้องเมนส์ เอ็ดเวิร์ดก็จะเห็นตลอด ว่าอาการของเธอแย่แค่ใหน

แต่เค้าก็อยากจะเห็นเธอ นอนคุยกับเธอ และให้เธออยุ่นิ่งๆ บนเตยงอย่างเดียว แค่นี้เอ็ดเวิร์ดก็พอใจแล้ว

เพราะใจเค้าอยากจะดูแลสาวคนรักด้วยตัวของเค้าเอง...