วันนั้น...ชมพูปวดท้องอย่างรุนแรง จนต้องเข้าโรงพยาบาล... และเมื่อพบ ซีส ในช่องท้อง หมอต้องทำการผ่าตัดออกโดยด่วน
ทำให้เธอต้องพักรักษาตัวต่อในโรงพยาบาล
เอ็ดเวิร์ดเองก็จะเป็นจะตาย เป็นห่วงสาวคนรัก ก็คนเคยคุยกันทุกวัน เห็นหน้ากันทุกวัน
บัดนี้เธอไปนอนโรงพยาบาล ทำให้เอ็ดเวิร์ด ไม่เป็นอันกินอันนอน ต้องจับตั๋วบินด่วนมาเฝ้าเธอที่โรงพยาบาล
มาเฝ้าเธออย่างใกล้ชิด อยู่เป็นเพื่อนชมพู จับมือเธอ ดูทีวีด้วยกัน
ทานข้าวด้วยกัน... กลางคืนเอ็ดเวิร์ดจ้างพยาบาลพิเศษให้เฝ้าชมพู เค้าเองห่วงใยชมพูมากๆ
ช่วงที่ชมพูต้องพักรักษาตัวนี้ ทำให้เอ็ดเวิร์ด ใกล้ชิดกับ ลูกๆ ของชมพู
แต่เอ็ดเวิร์ดก็ แสดงออกชัดเจน และบอกชมพูว่า
“ที่รัก ผมรักคุณมากนะ รักมากที่สุด และรักลูกคุณด้วย” ชมพูน้ำตาซึม และพูดอะไรไม่ออก
“ผมรักคุณ รู้มั๊ยว่าคุณเป็นแม่ที่ประเสริฐมาก คุณตัวเล็ก แต่หัวใจยิ่งใหญ่ ผมรักคุณที่จิตใจข้างในของคุณ....”
ถึงตรงนี้ ชมพูบ่อน้ำตาแตก เธอร้องไห้ ดีใจ... ดีใจในความโชคดีของตัวเอง ที่วาสนาของเธอนั้นได้มาเจอคนดีๆ แบบเอ็ดเวิร์ด
.........................................................................................
พอชมพูออกจากโรงพยายามเอ็ดเวิร์ดก็บินกลับทันที เพราะเค้ายังติดงานอยู่
ส่วนชมพูนั้น แพ้ยาสลบทำให้เธอมีอาการ ไอ ตลอด หนึ่งเดือนเต็มๆ เวลานั่งคุยกับเอ็ดเวิร์ด เธอก็ไอตลอดเวลา
ทั้งๆที่เธอไม่อยากจะให้เค้าเห็นแบบนั้น หากเอ็ดเวิร์ด ต่างหากที่ต้องการจะเห็นเธอ และเฝ้ามองเธอด้วยสายตาห่วงใย ..
จน อีกหกเดือนผ่านไป เดือน ก.ค ของปีถัดมา
เอ็ดเวิร์ดก็ขอให้ชมพูมาเยี่ยมเขาที่ ประเทศสแกนดิเนเวีย
ซึ่งเอ็ดเวิร์ดก็ได้ทำเรื่อง เชิญชมพูไปเที่ยวบ้าน เธอเองด้วยความที่เป็นแม่บ้าน ชมพูก็ไปดูแลเอ็ดเวิร์ด ดูแลบ้าน
ก็เป็นแบบฉบับของคู่รักทั่วไป เอ็ดเวิร์ดเองก็ดูแลชมพูดีมาก พ่อแม่พี่น้องเขาดีดีต่อเธอทุกอย่าง ลูกๆเขาก็ดีรักชมพู
อะไรๆ ก็ลงตัว... ไม่มีอะไรที่จะหวานและลงตัวไปมากกว่านี้แล้ว
และเอ็ดเวิร์ด ก็ซื้อแหวนเพชร วงเล็กๆน่ารัก สวมให้ชมพู
“ผมรักคุณชมพู... รักที่สุด...เหมือนทุกครั้งที่เคยรัก...เพียงแต่มากขึ้นๆ จนผมไม่รู้ว่า ความรักของผมนั้นมากแค่ใหนแล้วตอนนี้”
ชมพูน้ำตาไหลอีกค่ะท่านผู้อ่าน ดราม่าตลอด ... (ดิฉันก็คงจะน้ำตาซึมไปกับเธอ เพราะหากชีวิตนี้ ใครที่เคยพบเจอคนที่รักคุณแบบนี้ จะเข้าใจเป็นอย่างดีว่ามันปราบปลื้มแค่ใหน)
เค้าทั้งคู่ก็ดินเนอร์กันในร้านอาหารที่หนึ่ง บรรยากาศดี มีดนตรีพร้อม
ซึ่งชีวิตชมพู ยังไม่เคยสัมผัสอะไรแบบนี้ เคยสัมผัสบรรยากาศ แต่ยังไม่เคยสัมผัสบรรยากาศที่มาพร้อมกับ ชายหนุ่มรูปงาม ที่แสนจะโรแมนติก ที่กำลังพาเธอ ล่องลอยไปกับการเต้นรำแบบนี้
ชมพูรู้สึกเขิน อีกทั้ง เต้นไม่เป็นอีกต่างหาก ได้แต่โอบกอด โยกไปมา ในอ้อมกอดของเอ็ดเวิร์ด .. เธอซุกหน้าอยู่กับอกกว้างของเอ็ดเวิร์ด ฟังเสียงหัวใจที่เต้นของเค้าอย่างอบอุ่น
เอ็ดเวิร์ด ซบใบหน้า ลงมา คลอเคลียศรีษะของเธอ
ผมหอมนั่น ทำให้เค้าเคลิ้มหลับไหล ล่องลอยอย่างมีความสุข
(อิจฉาแฮะ ข้าพเจ้าผู้เขียน)
