หนึ่งเดือนผ่านไป ที่แก้วใสรู้สึกมีความสุข เพราะตอนนี้หมอเองยอมรับเธออย่างเปิดเผย และแสดงออกชัดเจนว่า ต้องการจีบเธอเป็นหวานใจ โดยที่ลด ละ เลิก เหล่านารีทั้งหลาย ให้เวลาเพียงทำงานและแก้วใส เท่านั้น แต่เธอก็รู้สึกว่า เธอน่าจะรู้สึกมีความสุขมากกว่านี้ เพราะเวลานี้เป็นเวลาที่เธอเฝ้ารอคอยมาตลอดสองปี...แต่ใจเธอ..ทำใม ไม่สุขแบบที่เธอหวังไว้นะ... ไม่เข้าใจตัวเอง
ทางด้านหมอหนุ่มมีความสุข และใจสงบที่มีแก้วใสอยู่เคียงข้าง แม้ว่าลึกๆ จะรู้ว่าเธอไม่เหมือนเดิมก็ตามเพราะเธอใจลอยบ่อยๆ แต่เขาก็มั่นใจว่า เขาได้ตามหาหัวใจของตัวเองถูกต้องแล้ว และเขาจะใช้เวลาทั้งหมด พิสุจน์ตัวเองว่าเขาเปลี่ยนแปลงไปแค่ใหน กับเธอ...
“เธอเหมือนมีอะไรในใจตลอดเวลาเลยนะแกว... ไม่เหมือนคนอินเลิฟเลยอ่ะ” สเปียร์แอบถามในวันหนึ่งที่ไปนั่งดื่มด้วยกันที่ บาร์ของคริสต๊อป เพื่อนซี้
“ไม่นี่ ฉันมีความสุขดี ตอนนี้ หมอเองก็ใส่ใจฉันมาก เขาดูแลฉันดี แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน..ฉันควรดีใจไม่ใช่เหรอ”
“ใช่...เธอควรดีใจ...แต่ที่ฉันเห็นนี่ มันคนละเรื่องนะแกว” เพื่อนสาวแย้ง...
นั่นทำให้เธอ กลับมานอนคิด นั่งคิดว่า เธอสับสนอะไร ใจเธอไม่เต็มร้อยกับหมอ เพราะอะไร
ทำใมเธอถึงคิดถึงคนอื่น คนที่เธอควรจะไม่ชอบเขาด้วยซ้ำ
แม้แต่บนที่นอนนี่ก็เคยมีผู้ชายคนนั้น นอนกอดเธอ และทำให้เธอหลับฝันดี... ใช่ แม้แต่ที่นอนตรงนี้ก็ยังคงมีไออุ่นจากเค้าคนนั้นอยู่...เฮ้อ
............................................................................................
อีวานร์ ไปทำงานที่นิวซีแลนด์ ต้องบินไปและ บินกลับ ระหว่างตาฮิติ กับนิวซีแลนด์ตลอดเวลา
และแม้ว่า เวลาจะผ่านไปเป็นเดือนแล้วก็ตาม แต่ใจเขาก็ไม่เคยลืมแก้วใสเลย ความโกรธยังคงอยู่ และมากขึ้นอีกด้วย
และแฟนสาวเอง ตั้งแต่วันนั้น ก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย... เธอเองก็ไม่เคยที่จะติดต่อเขา
เมื่ออีวานร์ก้าวถึงบ้าน... รู้สึกว่า เหนื่อยล้า อยากนอนพัก ...
แต่เมื่อถึงห้องนอน ก็พบกระดาษโน๊ต จากหมอฟอร์ท เรื่องขอเลิกกับเขา
